Başlıksız

Vaktiyle, kendini bilime adamış birisi giyotine mahkum ediliyor. Ölüm saatinin tayininden sonra bir arkadaşını çağırıyor yanına ve diyor ki; "Falanca gün şu saatte kafamı kesecekler. Giyotin vurulduktan sonra hemen başıma gel ve gözlerime bak. Eğer 2 defa kırparsam, insan öldükten sonra, kısa bir süre de olsa beyni çalışmaya devam ediyor demektir."

Olayın nasıl biteceği malum. Eğer gözlerini kırpamasaydı kimse sallamazdı adamı ve unutulur giderdi. O nedenle devamı pek de mühim değil şu dakikadan sonra. Benim derdim şurda: Acaba mahkum ben olsaydım n'apardım? Beynimin çalıştığını göstermek için 2 defa göz kırpar mıydım, yoksa o zaman boyunca son düşe mi dalardım? Ya da sırf gıcıklığına öylece hareketsiz kalırdım ve sadece ben bilirdim öldükten sonra 2 göz yumacak kadar vaktimin olduğunu. Garip düşünceler bunlar.

Etiketler: